Pups van Onyxe en Fili. Ze komen in de herfst ter wereld.
Details in de link hieronder:
Our Socialisation:
Hieronder plaatsen wij ook foto’s van vorige nestjes puppy’s en socialisatiemethodes:
Daar zijn we! Het was wel fijn in de buik, maar hier is het véél spannender. Mama zegt dat onze oogjes al over een paar dagen opengaan en vertelt ons nu al hoe mooi de wereld is. We kunnen niet wachten tot het zover is. Wel heeft ze gezegd dat we niet moeten schrikken, want in het begin kunnen we niet zo goed zien en is alles nog mistig. Toch zitten we vol ongeduld op dat moment te wachten.
Dit zijn foto’s van ons toen we puppy’s van 1 dag waren.
Wat gebeurt er met ons, zo helemaal in het begin? Het vrouwtje geeft ons speciale lintjes met verschillende kleuren. Zij weegt ons elke dag om zeker te weten dat wij genoeg aankomen. Want als wij niet willen groeien, of erger nog, als wij afvallen, dan heeft het vrouwtje speciale melk voor ons bij de hand. Maar de melk van mama is natuurlijk het lekkerst en het gezondst van alles. Er zit zgn. colostrum in, dat ons tegen virussen en andere rottigheid zal beschermen zolang wij nog niet door het vrouwtje zijn ingeënt.
Vandaag zijn we al 7 dagen oud. Wij groeien snel en worden ook steeds sterker. Sommigen van ons proberen al op hun eigen pootjes te gaan staan. Voorlopig zijn die nog zwak, maar zoals het spreekwoord zegt: oefening baart kunst! Vandaag heeft het vrouwtje foto’s van ons gemaakt.
Sinds onze derde levensdag doet het vrouwtje hele rare dingen. We snappen daar nog niks van, maar mama zegt dat het is zodat wij ons in de toekomst goed zullen ontwikkelen. Dit is wat ze over dat soort stimulatie (al snappen wij er zelf weinig van) zegt:
1. De bloedvaten van jullie hartjes zullen beter functioneren
2. Jullie bloedomloop wordt versterkt
3. De klieren die adrenaline afscheiden, worden versterkt
4. Jullie stressbestendigheid wordt groter
5. Jullie krijgen meer weerstand tegen ziektes
Voor ons betekent het dat wij even worden opgepakt en geaaid. Het vrouwtje zegt dat deze sessies niet te lang mogen duren, anders wordt het te veel van het goede. We klagen niet, want het is immers voor een goede zaak…
En wanneer wij al 3 weken oud zijn.
Onze oogjes en oortjes zijn open! Het vrouwtje pakt ons op en leidt ons rond door alle kamers. Ze laat ons de wereld zien. Ze laat ons ook een radiootje horen. Ze laat ons verschillende oppervlakken zien. Het vrouwtje doet ook speciale oefeningen die tot taak hebben op ons middenrif in te werken. Het hele geheim komt erop neer dat deze oefeningen uitsluitend in de derde week van ons leven worden gedaan, anders leveren ze niets op. Dankzij die oefeningen zullen wij later zeker geen last krijgen van wagenziekte!
Wij beginnen met onze eerste stappen en een karamelkleurig jochie zegt: “ik heb zelfs mijn broertje in zijn oor gebeten”. Wat is het leuk om broertjes en zusjes te hebben. Binnenkort gaan we samen spelen. Het vrouwtje heeft ons leuke speeltjes beloofd.
We beginnen onze darmen al zelf onder controle te krijgen en na ons slaapje laat het vrouwtje ons uit op kranten. Daar leert zij ons hoe we onze behoefte moeten doen. We snappen nog niet precies wat nou de bedoeling is van die kranten. Kennelijk dat ons bedje droog blijft, want mama houdt het niet meer vol om steeds onze rommel op te ruimen.
Het vrouwtje heeft vandaag onze nageltjes geknipt, want die waren blijkbaar al zo lang dat wij mama hebben gekrabd. Maar we voelden er niets van, we hadden het veel te druk met onze heerlijke ontbijtje.
Vandaag heeft het vrouwtje ons gewogen. We wegen allemaal al meer dan een kilo :), eigenlijk 1,10 – 1,25. Daarna kregen wij een of andere ontwormpasta . Al met al vonden we dat niet zo erg: eindelijk konden wij eens iets anders proeven dan melk. :) Maar mama zegt dat als wij nog iets groter worden, dan krijgen wij pas echte delicatessen. :)
Ook hebben wij een nieuwe box gekregen. Zo eentje met een deurtje, zodat we erin en eruit kunnen wanneer we maar willen (alleen als het deurtje openstaat natuurlijk en jammer genoeg alleen wanneer het vrouwtje ons in de gaten houdt, maar toch zullen we het vast wel voor elkaar krijgen om iets uit te halen). Er is daar ook een verlaagd muurtje, zodat mama er ook in kan springen. Kijk zelf maar.
Het vrouwtje heeft net beloofd dat wij, zodra wij uit ons huisje komen, een extra kamertje krijgen met de wanden van een metalen box. We kunnen niet wachten.
En wanneer wij al 5 weken oud zijn
Het vrouwtje bezigt heel vaak een bepaald woord, dat we zo langzamerhand beginnen te snappen: SOCIALISATIE.
Het vrouwtje zegt dat niet alleen het contact met mama en onze broertjes en zusjes het belangrijkste is, maar ook met onze menselijke huisgenoten. Het vrouwtje laat ons kennismaken met een heleboel digen waar wij bovenop springen, onderdoor lopen of tegenaan klimmen. Dat is best een leuk spelletje.
Ook luisteren wij naar verschillende geluiden. Stofzuigers, piepend speelgoed, plastictassen en zelfs echte onweersbuien! In deze tijd van het jaar komen die heel vaak voor, maar dat is juist leuk, want dan krijgen wij allerlei lekkers. Zodat wij in de toekomst niet bang zullen worden, zegt het vrouwtje.
Het vrouwtje leert ons ook dat een transportbench helemaal zo gek nog niet is. Daar zijn altijd hele lekkere hapjes te vinden. Het vrouwtje zegt dat dat is om ons geleidelijk te laten wennen aan de bench, waarmee wij in onze nieuwe huisjes te maken zullen krijgen.
Voor ons is dit een fantastische tijd: de tijd voor ontdekkingen! :)
Het vrouwtje zegt dat onze socialisatieperiode nog een paar weken zal duren en ze herhaalt vaak (een of andere meneer citerend) hoe belangrijk die voor ons is: “Alle gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden en ook die welke niet hebben plaatsgevonden, geven voor altijd vorm aan het gedrag van een hond” (S. Coren, “De psychologie van de hond”).
En hier zijn dan wat foto’s van onze spelletjes:
Wij leren uit verschillende bakken eten (metaal, porselein, plastic).
Dankzij de oefeningen met ons middenrif was onze rit met de auto naar de dierenarts fantastisch: we hebben de hele tijd geslapen.
Nu doet het vrouwtje speciale oefeningen met ons, die verrijkte omgeving worden genoemd. Die hebben tot taak ons reukorgaan op gang te brengen. Snuffelen, kauwen, likken en graven zijn voor ons heel belangrijke dingen, daarom geeft het vrouwtje ons de kans dat allemaal te doen. Ze zegt dat daardoor in onze hersenen gelukshormonen, of endorfine, worden afgescheiden. Die zorgen ervoor dat wij ons gelukkig en ontspannen voelen.
Kijk maar eens naar onze spelletjes op onze verrijkte speelplaats. We hebben het er maar druk mee.
Het vrouwtje besteedt ook veel tijd aan onze dagelijkse lessen: zit, wacht, high five. Alles om ons vertrouwd te maken met iets dat training met gebruikmaking van positieve stimulansen wordt genoemd.
Wij zijn hier erg gelukkig, maar binnenkort komt het moment waarop ons temperament wordt getest en dan wordt ook bepaald bij welke familie wij het beste passen. Het vrouwtje zorgt er wel voor dat wij bij het juiste gezin terechtkomen, zodat iedereen tevreden is!
Dag! Tot ziens!
Włochata Pasja
Fokker van originele Australian Labradoodles
www.australische-labradoodle.nl